Vit sum arbeiða í Fjalsstovu eru:
Durita Berthelsen, námsfrøðingur
Fía Myllhamar, hjálparfólk
Anita M. Lisberg, námsfrøðingur
Anita P. Vitalis, námsfrøðingur
Okkara tlf.nr. er 250807
Um okkum
Nútíðarsamfelagið er
soleiðis innrættað, at flest øll børn ganga á dagstovni. Ein stórur partur av teimum fyrstu árunum hjá barninum fer fram á dagstovni; tí er tað umráðandi fyri okkum, at skapa
ein góðan og innihaldsríkan gerandisdag fyri barnið.
Tryggleiki er ein fortreyt fyri trivnaði. Tí leggja vit stóran dent á, at børn
og foreldur skulu kenna seg trygg hjá okkum. Vit halda tað vera týdningarmikið, at barnið fær eina góða innkoyring. Eisini leggja vit okkum eftir, at fáa eina góða byrjan uppá dagin, við
at taka væl ímóti børnum og foreldrum.
At vera úti, dámar okkum sera væl, bæði børnum og vaksnum. Vit fara út at
spæla næstan hvønn dag, tað eru fáir dagar sum detta niður ímillum. Børnini mennast sera væl rørsluliga við at spæla úti, bæði fín- og grovrørsluligt við
at skreiða, klatra, grava, hoppa, reiggja, súkkla, renna og balansera framvið sandkassanum. Kanningar vísa eisini, at hugflogið mennist betri við at spæla nógv úti.
Tá børnini eru úti sansa tey veður og vind, hvussu tað merkist á húðini, tá regn og heglingur brestir á kinnarnar. Tey merkja t.d. mun á turrum og vátum
sandi, og undrast yvir at sandurin summar dagar situr meira fastur á hondunum enn aðrar.
Vit syngja rættiliga nógv í vøggustovnui. Eisini lesa vit
nógvar søgur fyri børnunum og práta nógv við tey. Soleiðis mennast børnini málsliga.
Í vøggustovuni læra vit
børnini at vera sosial og góð við hvønn annan. Um onkur fær ilt og grætur, leggja vit stóran dent á, at læra tey at hava umsorgan fyri hvørjum øðrum, við t.d. at siga: “Hygg,
nú fekk hann ilt, far og kela hann...” Tá eru børnini skjót at troysta hvønn annan.
Vit at leggja dent á, at børnini gerast meira
sjálvbjargin. Vit stuðla teimum í, at lata seg í og úr klæðunum. Eisini lata vit tey ganga upp og niður í stiganum, tá tey skulu skiftast. Tá vit eta matpakka, skiftast børnini um at
býta matpakkar út, og eisini skonkja tey sær sjálvi mjólk/vatn.
Alt í alt hava vit tað mega kul í vøggustovuni undir Fjalli